Munduko baserrien herenek ia ingurumena errespetatzen duten praktikak onartu dituzte produktiboak izaten jarraitzen duten bitartean, bost herrialdetako 17 zientzialarik egindako ebaluazio globalaren arabera.
Ikertzaileek nolabaiteko mota erabiltzen duten ustiategiak aztertu dituzte "Areagotze iraunkorra", lurra, ura, biodibertsitatea, lana, ezagutza eta teknologia erabiltzen dituzten hainbat praktiketarako, hala nola nekazaritza ekologikoa, laboreak hazteko eta ingurumen inpaktuak murrizteko, hala nola pestiziden kutsadura, lurzoruaren higadura eta berotegi efektuko gasen isuriak.
Nature Sustainability aldizkarian idazten, ikertzaileek kalkulatu dute munduko nekazaritza lurreko ia hamarren bat nolabaiteko intentsibitate jasangarrian dagoela, askotan emaitza izugarriak izanik.
Ikusi dute praktika berriek produktibitatea, biodibertsitatea eta ekosistemen zerbitzuak hobetu ditzaketela nekazarien kostuak gutxituz.
Adibidez, Mendebaldeko Afrikako nekazariek arto eta manioka etekinak nola handitu dituzten dokumentatzen dute; Kubako 100,000 nekazari inguruk beren produktibitatea ehuneko 150 handitu zuten eta pestiziden erabilera% 85 murriztu zuten.
Intentsifikazio iraunkorrak "emaitza onuragarriak ekar ditzake bai nekazaritzako produkzioarentzat bai kapital naturalerako", idatzi dute ikertzaileek.
John Reganold, Washington State University-k lurzoruen zientzia eta agroekologia irakaslea eta artikuluaren egilekidea:
"Bide luzea egin behar badugu ere, harrituta nago mundu osoko nekazariek eta batez ere herrialde ez hain garatuek noraino iritsi diren elikagaiak ekoizteko sistemak norabide osasuntsu batean eramaten".
Reganoldek intentsifikazio iraunkorreko jarraibideak betetzen dituzten nekazaritza-sistemak identifikatzen eta datuak aztertzen lagundu zuen.
Herrialde ez hain garatuek produktibitatearen hobekuntza handienak izaten dituzte, eta herrialde industrializatuek, berriz, "efizientzia handitzen (kostu txikiagoak) izaten dituzte, ekosistemen zerbitzuei kalteak gutxituz eta, askotan, laborantza eta abereen etekinen murrizketa batzuk" idatzi dute egileek.
Jules Pretty, ikerketaren egile nagusia eta Ingurumen eta Gizarteko irakaslea Essex-eko Unibertsitatean Ingalaterran, lehen aldiz "intentsifikazio iraunkorra" terminoa erabili zuen 1997an Afrikako nekazaritzari buruzko ikerketa batean.
"Intentsifikazio" hitza normalean ingurumenari kalte egiten dion nekazaritzari aplikatzen bazaio ere, Pretty-k "emaitza desiragarriak, hala nola janari gehiago eta ekosistema zerbitzu hobeak bezalakoak, ez direla zertan elkarrekin baztertu" adierazi zuen.
Definizioa Intentsifikazio iraunkorra
(Adeitasuna: Google Search; berreskuratua, 28ko abuztuaren 2018a). Orain terminoa urtean 100 artikulu akademiko baino gehiagotan agertzen da eta Nazio Batuen Garapen Iraunkorrerako Helburuetan funtsezkoa da.
Nature Sustainability papererako, ikerlariek argitalpen zientifikoak eta datu multzoak erabili zituzten mundu osoko 400 intentsibitate iraunkorreko proiektu, programa eta ekimen batzuk proiektatzeko.
10,000 baserri edo 10,000 hektarea edo 25,000 hektarea baino gehiagotan ezarri zirenak soilik aukeratu zituzten. Milioi bat hektarea baino gehiago hartzen dituzten 163 milioi ustiategi kaltetuta daudela kalkulatu dute.
Ikertzaileek nekazaritzako zazpi aldaketa desberdinetan oinarritu ziren, "sistemaren errendimendu orokorraren hazkundeak ingurumenaren kostu garbirik ez dutenean".
Aldaketek Izurriteen Kudeaketa Integraturako modu aurreratua dakarte. Nekazarien Landa Eskolek 90 herrialdetan baino gehiagotan nekazariei praktika agroekologikoak irakasten dizkiete.
Beste aldaketa batzuk dira larreak eta bazka birmoldatzea, zuhaitzak nekazaritza sistemetan, ureztatzeko uraren kudeaketa eta kontserbazio nekazaritza, Washington ekialdean erabilitako lurrik gabeko laborantza teknika barne.
Intentsifikazio iraunkorrak "frogatu du produktibitatea areagotzen duela, sistemen aniztasuna handitzen duela, nekazarien kostuak murrizten dituela, kanpokotasun negatiboak murrizten dituela eta ekosistemen zerbitzuak hobetzen dituela", idatzi dute ikertzaileek.
Diotenez, gaur egun "punta puntura" iritsi da, gobernuaren pizgarrien eta politiken bidez modu zabalagoan hartu ahal izateko.
John Reganold:
"Mundu osoko gobernu politika indartsuagoak behar dira orain intentsibazio iraunkorreko nekazaritza sistemak onartzen laguntzeko, NBEko kide guztiek onartutako Nazio Batuen Garapen Iraunkorreko Helburuak 2030erako bete daitezen".
"Horrek guztientzako janari nahikoa eta nutritiboa eskaintzen lagunduko du, ingurumenaren gaineko inpaktua minimizatuz eta ekoizleei bizitza duina irabazteko aukera emanez".